Volledig interview Mink van der Weerden

Rust

Ik slaap sinds kort op Auping en dat ligt absoluut veel beter en lekkerder dan mijn vorige matras van een ander merk. Het liefst lig ik heel stevig, op de een na hardste matras die ze hebben. Ik slaap altijd op mijn buik. Ik slaap zo’n 8 uur per nacht. En 2 uur per dag horizontaal om te rusten.

Ik ben heel graag bezig. Op vrije dagen en vakantieperiode ben ik graag bezig. De tuin doen, klussen, wielrennen en tennissen doe ik graag. Als je er eenmaal op zit is het voor mijzelf heel prestatief, dan moet ik mijn rondje bijvoorbeeld boven de 30 km/u gemiddeld rijden. Mijn vader is toen ik jonger was altijd tennisleraar geweest. En tennissen met mij kost een hoop rackets, ik sloeg er veel stuk uit boosheid en frustratie. Ik kan er niet tegen als ik een bal uit sla.

We krijgen rust-colleges van onze teamarts Wart van Soest. Tijdens toernooien hebben we verplichte rust tussen wedstrijden door. Of bijvoorbeeld op een rustdag dat je verplicht 2 uur op je bed moet liggen. Dat doen we ook op Papendal, waar we twee dagen per week met de Nationale Selectie trainen. Tussen de krachttraining in de ochtend en de hockeytraining in de middag is het ook verplicht 2 uur rusten op je bed. Ikzelf slaap dan liever niet, maar pak een boek op wat te lezen, zodat je lichaam toch goed rust krijgt.

Het Olympisch Dorp is geen ideale slaapsetting. Ik ben wat dat betreft een hele makkelijke slaper. Of het nou heel warm, koud, gehorig of niet verduisterd is, zolang ik maar genoeg doe op een dag slaap ik prima en eigenlijk altijd aan een stuk door. Belangrijkste voor mij is dat je een kamergenoot hebt waar je goed mee kan opschieten. De selectie is ook nog niet rond. Dat komt pas begin juli. Als ik top en fit ben is er een goede kans dat ik meega. Er zijn nu 26 en straks 16 plekken. En ik heb de strafcorner, wat een voordeel kan zijn ten opzichte van mijn concurrent vleugelverdedigers. Nu ben ik verwend met Auping en als we in Rio op Auping slapen kijk ik daar nu al naar uit. Tijdens de Olympische Spelen in Londen waren de bedden niet al te best.

Ik heb niet echt een idool gehad. Toen ik bij Oranje Zwart kwam spelen had je een Australische international speler Troy Elder, dat was een held. Was een heel ander type hockey en daar keek ik tegenop. Zijn manier van z’n sport beleven was heel bijzonder om te zien. Dat had je toen ook nog niet heel veel, iemand die alles voor z’n sport doet. Zijn mentaliteit en zijn werk in de sportschool toen was ik 16 jaar en dat was voor mij een eyeopener. Hij zette voor mij een voorbeeld. Later kreeg je Scott Hammond, ook een Australiër. Ik denk dat dat voor meer jongens bij Oranje Zwart gold. Die hele sportbeleving en cultuur van Australië is echt heel bijzonder. Het heeft ook mede de cultuur van Oranje Zwart bepaald. Ik speel er vanaf mijn 15^e. Dit is mijn 10^e seizoen in de Hoofdklasse Hockey.

Hockey carrière

Nu hebben we de play-off’s en hockeyend ben ik best tevreden met mijn huidige niveau. Alleen de strafcorners lopen dit jaar wat minder. Ik heb er tot nu toe dit seizoen ‘maar’ 19 goals gemaakt en dat is relatief aan de lage kant. Twee seizoenen geleden maakte ik er 36 en vorig seizoen 30 goals. Van die 19 zijn er 15 strafcorners en 2 strafballen en 2 veldgoals. Van de 10 corners moet ik er wel 4 inslaan en dan denk ik dat ik goed ben. Ook in Oranje neem ik alle strafcorners altijd. De beleving is niet anders als ik een corner voor mijn club neem dan voor Oranje. Het ligt aan de wedstrijd en de stand op dat moment. Mijn belangrijkste uit mijn carrière was de strafcorner die ik scoorde in de Olympische Finale van 2012. Het stond toen 1-0 voor de tegenstander en uiteindelijk verloren we met 2-1 van Duitsland, maar dat was op dat moment in de wedstrijd een hele belangrijke, de belangrijkste uit mijn carrière. De 6-1 verliespartij tegen Australië daar hebben we het niet over. Het is de bedoeling dat dat in Rio wordt rechtgezet. De snelheid waarmee in mijn ballen push zijn rond de 120 km/u.

We behoren wel tot de favorieten. Australië is topfavoriet. Wij zijn samen met Duitsland de andere uitdagers. Landen als Engeland, Argentinië, België, Spanje, Nieuw-Zeeland (heel lastig om tegen te spelen). Zelf verwacht ik veel van Argentinië en België. Wij zitten bij Duitsland in de poule en Australië bij Engeland. De eerste 4 gaan door dit jaar van de 6 in een poule, maar daarmee wordt deel 2 van het toernooi feitelijk zwaarder. Vroeger was het halve finale halen en dan door. Dan zat je in ieder geval al heel dicht bij de medailles en dat is nu wel een ander verhaal met doe grote poules. De poule heeft minder gewicht.

Bondscoach

Zijn visie op hoe je je als topsporter moet gedragen spreekt me erg aan. Hij maakt ook scherpe keuzes in trainingsprogramma’s en focus. Zijn route is heel succesvol, ook tactisch. En hij kan goed inspireren, ook vanuit zijn Argentijnse temperament. En hij zingt het Wilhelmus mee!

We kijken heel vaak beelden van wedstrijden terug. Zeker de momenten waar ik bij betrokken was. En met name in de corner, is het heel lonend om naar de technische kant te kijken, wat kon en kan er beter? We maken ook soms beelden van als ik een corner push die we dan vertraagd afspelen om daaruit lering te kunnen trekken.

Training

De trainingsintensiteit gaat ook echt omhoog richting Rio. 10 dagen beetje onderhoud maar daarna loop- en krachtschema. Met name shuttles rennen inspanningen van 30 seconden en 30 rust. Van achterlijn naar middenlijn. De rust ga je ertussen afbouwen zodat je grotere hoeveelheid arbeid kan leveren in dezelfde tijd. Je haalt ongeveer 30 minuten intensiteit in een wedstrijd, dus dat je boven een bepaalde hartslag van rond de 160 bezig bent. Maar daar staat ook 30 minuten ‘rust’ tegenover. We lopen een 7 minutentest. Maar dat is heel individueel bepaald, gaat om je eigen conditie en topwaardes. Vanaf 8 juni gaan we trainen met hockey, en dat bouwt zich dan helemaal en dat begint met 2 dagen trainen en 1 dag rust, en daarna dag op dag af, intensiteit omhoog. En ook de rustdagen intensiever rusten en dan gaan we richting Olympische fitheid. En veel verplichte en strenge rust tijdens het toernooi. Vorige keer hadden we een intern kanaal met alle sporten en lagen we de hele dag alle sporten te kijken en alles waar een Nederlander aan meedeed. Dat is heel inspirerend en dan is rust heel makkelijk.

Mijn zilveren medaille ligt thuis in de kast. Die zie ik niet zo heel veel meer. We hebben van de KNHB een mooie fotolijst gekregen die hangt bij mijn in de gang, met teamfoto. Ik denk dat we er goed opstaan en stappen hebben gemaakt de afgelopen jaren. We zijn een beter collectief denk ik dan 4 jaar geleden zeker ook hockey-inhoudelijk / focus op verdedigen / systeem is wat veranderd maar we rouleren in systemen en fysiek. De dark horse op de Olympische Spelen wordt  denk ik België.