Volledig interview Billy Bakker

Rust

Ik wilde vroeger helemaal niet op hockey, ik wilde op voetbal. Mijn moeder werkte toen bij Ajax, die organiseerde evenementen voor jongens uit de regio die een clinic konden krijgen van selectiespelers, dit was in de tijd dat Ajax net de CL had gewonnen in 1995. En ik mocht altijd mee. En toen dacht ik later wil ik bij Ajax voetballen. Maar ik mocht niet op voetbal van mijn moeder. Mijn broer die hockeyde al, bij Randwijk in Amstelveen. Zo ben ik in de hockeysport gerold. Paar jaar later vertrok ik toen ik 10 jaar was al naar Amsterdam. Gescout op mijn 10^e dus al.

Teamsport vind ik sowieso geweldig. Ik ben een echte teamplayer, individuele sport is niks voor mij. Het leuke aan hockey is dat je elke keer een andere situatie hebt. Er is nooit een blauwdruk. Elk moment is anders. Je moet elke keer kunnen anticiperen op het moment. En dat vind ik leuk. Passie voor de stick en de bal samen dat heeft me altijd gedreven tot op de dag van vandaag.

Je hebt twee verschillende soorten spitsen. Diepe spitsen en hangende spits, dat ben ik meer. Je moet een neusje voor de goal hebben, altijd dreiging hebben naar de goal toe. Bij Oranje loop ik 1 op 3. Iets meer dan 120 interlands. 46 goals in 120 potjes. De eerste 30 interlands heb ik achterin gestaan. Dus eigenlijk heb ik 46 goals in 90 caps, dan sta ik 1 op 2. Toen ik jong was raakte iemand geblesseerd op rechtsachter en iemand moest daar gaan staan, Dat was ik. En ik deed het kennelijk dusdanig goed dat de bondscoach me in Oranje toen op die plek heeft gezet. Toen was ik 19. Ik kwam als rechtervleugelverdediger bij Oranje. Op 20 jarige leeftijd speelde ik al basis op het WK in Delhi.

Rituelen

Zondag voor de wedstrijd moet ik altijd hetzelfde ritme afdraaien. Goed ontbijten om 9.00 en altijd hetzelfde. Yoghurt met cruesli en fruit, dan 2 uur later eet ik brood met gebakken ei. Ik heb wel met Mirco Pruyser een soort van bijgeloof dingetje dat hij heeft altijd die rode cadillacs die snoepjes van Autodrop een doos. En elke keer koopt hij zo’n doos. Voor elke wedstrijd eten hij en ik 1 of 2 van die rode cadillacs. En dat houden we in stand als hij of ik scoort. Ik gebruik wel altijd hetzelfde zweetbandje. Maar die wissel ik ook wel af. Ik doe eigenlijk 1 seizoen met 1 stick. Ik wil ook heel graag zelf het zeempje / gripje eromheen doen. Ik heb wel altijd een oranje gripje om mijn stick. Ondenkbaar dat ik daar een andere kleur voor gebruik.

Rio

We hebben een hele goede kans in Rio op goud. Als het goed gaat kom je er maar eentje tegen van Australië of Duitsland. Ik Londen maakte ik 6 goals. Ik sta nu op andere positie, meer op middenveld. 6 is wel heel veel. Toen maakte ik er 3 in de halve finale. Olympisch Dorp: ik slaap overal en makkelijk. Ik neem geen maatregelen. Ik sta er nuchter in. Ik pas me wel aan.

Ik heb er dit seizoen heel weinig goals gemaakt. 2 of 3. Maar ik ben wat lager gaan staan. Maar ik heb nu meer balcontacten dan als diepe spits. Mirco is diepe spits. Ik ben meer de 10 in voetbaltermen, hij de 9. Vroeger wilde ik alleen maar scoren. Dat is veranderd, ik voeg andere waarde toe aan het team. Maar als ik de kans krijg laat ik ‘m niet schieten. Er is vast rotatieschema, je weet precies wanneer je wel en niet speelt. Vorig seizoen scoorde ik er 17 per seizoen. Maar als ik echt wil dat ik ga scoren ga ik gewoon wat hoger staan.

Ik ben al wel bezig met de Spelen in mijn hoofd. Al een paar jaar. Ik ben de laatste jaren enorm doorontwikkeld. Voor de Spelen train je het allerhardst. Maar al die toernooien zijn wel opstapjes voor Rio. Ik heb nu 3 wedstrijden gespeeld in 5 dagen, dat is zwaar. Ik hou niet zo van die shuttle run’s. Maar het hoort erbij. In ene gemiddelde wedstrijd speel je 30 minuten intensief op hartslag. Je knalt steeds 6 minuten en dan ga je er weer 2 of 3 uit in een wedstrijd met het doordraaien.

Ik kijk niet echt individueel beelden van mezelf terug. Ik weet donders goed wat wel en niet goed ging. Belangrijkste goals tot nu toe is golden goals, dat is ook wel leuk. Dan scoor je en dan is het klaar. Voor Oranje de EK goal in de finale tegen Duitsland vorig jaar. Toen scoorde ik de 1-0. De mooiste? Bij de OS halve finale tegen Engeland in Londen heb ik een hele mooie gemaakt vanaf de achterlijn. Of een lobje tegen Duitsland in juni 2012. Ik scoor niet vaak lelijk. Ik sla denk ik wel 148 km/per uur. Slaan gaat ook harder dan pushen.